Geduld is een schone zaak, óók in de fotografie. En hoe meer foto’s je maakt, hoe beter je kansen. Nu hoor ik al mensen terecht tegensputteren dat er meer foto’s worden gemaakt dan ooit. Zeker, maar bovenal met mobieltjes, en vaak zijn dat alles-of-niets-shots. Het kan vaak geen kwaad je wat langer vast te bijten in een onderwerp. De term ‘serie’ staat een beetje in een kwade reuk, wat deels aan de populariteit van conceptuele fotografie in kunstkennerskringen kan liggen. In het begin was conceptuele fotografie verfrissend en vernieuwend. Tegenwoordig komt het vaak neer op: leuk idee, jammer van de uitvoering.
Met bovenstaande foto van een fuut is niks mis, al is het evenmin veel bijzonders. Ik kwam het beestje gister tegen toen ik m’n weekendboodschappen deed, en toen had ik uiteraard geen camera met lange lens bij me. Overigens was de fuut niet bepaald schuw – dat zie je vaker bij ‘stadsmormels’. Dus ik vandaag kijken of-ie er nog zat, en zowaar. Futen zijn gewoontedieren. Ze hebben een bepaalde routine: een rondje territorium op jacht naar een maaltje vis, en dan veren pikken om hun jasje weer waterdicht te krijgen. Als je dat weet, krijg je op een gegeven moment dit. Het lijkt alsof-ie wil opstijgen, maar hij/zij schudt z’n vleugels droog. Futen zijn zwemmers en duikers, geen vliegers.
Vanaf de overzijde van de gracht ziet zo’n schouwspel er opeens heel anders uit. Doordat het licht van de andere kant over het wateroppervlak strijkt, krijg je schitteringen op het water en de vogel bijna in silhouet.
En zodra de fuut z’n duikpak netjes heeft ingevet, is het weer tijd voor de jacht. Futen kunnen vrij lang onder water blijven en je weet nooit van tevoren waar precies ze weer opduiken. Maar meestal werken ze een redelijk voorspelbaar patroon af, zodat je ze (niet te opvallend) kunt volgen. En op een gegeven moment was het prijs: een doodsstrijd tussen jager en prooi in een woeste draaikolk.
Moraal van dit verhaal: maak veel foto’s, vanuit verschillende perspectieven, en geef het niet meteen op. Alleen al omdat missers onvermijdelijk zijn, en de eerste foto is niet altijd de beste. Verder kan het geen kwaad om je onderwerp een beetje te leren kennen. Die fuut blijft nog wel even zitten, vermoed ik, dus ik zal ‘m de komende tijd vast nog wel eens een bezoekje brengen.